Gure praktika eta diskurtso feministek ibilbide luzea egin dute. Horretan, gailendu dira begirada batzuk, borroka ildo zein molde batzuk. Horregatik guztiagatik iritsi gara honaino. Jakitun gara, errealitatea aztertzeko moduek eta gure jardunbideek albokalteak eragin dituztela eta, horrexegatik, berrikuspen kritiko bat behar dutela sentitzen dugu. Gure begirada findu nahi dugu, burujabetza feministaranzko prozesua muturreraino eramateko.
Horretarako, batetik, teoria dekolonialetara gerturatzeko ariketa egin dugu, eta askotariko iturrietatik edaten saiatu gara, feminismoa eta dekolonialitatea uztartzen dituzten horietatik, batik bat. Bestetik, Euskal Herrian arrazismo instituzionala nola gauzatzen den ezagutzeko ariketa kolektiboa egin dugu; hots, atzerritartasun legearen bidegabekeria, atzerritarren atxikitze zentroen indarkeria, etxeko langileen araudiak ezartzen duen diskriminazioa, Europak ezarri nahi dituen murru simboliko zein fisikoak ezagutu ditugu, besteak beste. Gainera, Euskal Herrian azken hamarkadetan aurrera eraman den borroka antirazistaren berri jaso dugu.
Etxeko lan asko genituela jakitun ginelako antolatu genuen mintegia. Sentsatzioa dugu etxeko lanak biderkatu zaizkigula, eta ardura horri heltzen jarraitu nahi diogu. Mila esker gerturatu zareten guztioi!
Azken egunetako neurri eta debekuen harira Emagin Elkartean mezu hau zabaltzeko premia sentitu dugu. Gauza asko esan daitezke garaiotan; hala ere, guk gure jarduera aitortzeko eta aldarrikatzeko beharra izan dugu. Elkarte zein mugimenduok asko dugu esateko eta ekarpen handiak egiteko! Segi dezagun lanean!
—
Ante las nuevas medidas y prohibiciones de los ultimos dias, desde Emagin Elkartea hemos visto la necesidad de difundir un pequeño mensaje. Se podrian decir muchas cosas de los ultimos meses, pero nosotras hemos sentido la necesidad de reconocer el trabajo que hacemos y reivindicarlo como esencial. Las asociaciones y movimientos sociales tenemos mucho que decir y que aportar! Sigamos!.
.
.
2020ko martxoan, Covid-19aren harira sortutako krisia abiatu zenetik, ez dira garai errazak izan inorentzat. Askotariko bizipenek zeharkatu gaituzte guztiok, eta bakoitzak ahal genuen gisa egin diegu aurre. Osasun larrialdiarekiko beldurra nagusitu da jendartean, eta pixkanaka larrialdi sozial eta ekonomikoan murgiltzen ari gara: geroz eta bizitza sozial mugatuago dugu, ezin ditugu ezinbestekoak zaizkigun pertsonen arteko harremanak izan, ezin dugu afektua jaso eta, gainera, gure herriko kaleek geroz eta bizitza gutxiago dute, kasu askotan ezer ez. Gure arteko arrakala ekonomikoak areagotzen ari dira, eta horren aurrean debeku gehiago besterik ez datoz. Debekua, debekua eta debekua. Bizitza salbatzearen izenean, bizitza bere tenka larrian jartzen ari dira.
Kezkaz eta arduraz begiratzen diogu egoerari Emagin Elkartekook. Kezkaz begiratzen diegu debekatuta ez dauden jarduerei, ematen baitu inor ez dela kutsatzen erosketak egiten, lantegira joaten edota superfizie handietan. Erosi, lan egin, erosi eta etxera. Horixe da proposatzen diguten bizitza. Osasun sistema kolapsatuko denaren izuarekin interpelatzen gaituzte etengabe esanez ezin dugula bizipoza ematen digun ezer egin. Hamaika herritar asistentzia sanitario egokirik gabe uzten dituztenean, ez baitute coronavirusik.
Kezkaz herritarron pasibotasuna, indibidualizaziorako joera, obedientzia eta isolamendua izugarria izaten ari delako. Ezohiko neurriak direla esango duzue askok, baina nora bueltatuko gara “hau pasa eta gero”? Zeren zain gaude? Zer nolako jendartea ari gara sortzen?
Arduraz mugimendu sozialok herritarrei ikuspegi kritikoa izateko baliabideak ematen saiatu behar dugulako. Gure lana egiten jarraitu behar dugulako, eta, askotan gure buruak zentsuratzen ari garelako, segurtasunaren eta arduraren izenean. Gure benetako ardura da baliabideak eskaintzea, egoera ziur gabe honek eskaintzen ez dituen heldulekuak sortzea, indarkeria matxistari aurre egiteko irizpideak ematea, zaintza lanak aitortu zein banatzeko oinarriak jartzea, gure arteko bereizkeriak desegiteko lanean jarraitzea.
Gure lana oinarrizko behar bat da, parte hartze sozial eta politikoa ezinbestekoa da, eskubide bat da. Ezin dugu “dena pasa arte” zain egon. “Dena” orain gertatzen ari delako, gaurdanik ari garelako gure oraina bizitzen eta etorkizuneko oinarriak jartzen.
Emagin elkartean hartzen diren neurriak beteko ditugu, baina gure lana alde batera utzi gabe. Horregatik, gure jarduera guztiarekin aurrera jarraituko dugu, egiten duguna inoiz baino premiazkoagoa dela uste dugulako. Segurtasun neurri guztiak betetzen dituzten jarduerak antolatzen jarraituko dugu, saretzen jarraitzeko eta komunitateak harilkatzeko.
‘Zaintza lanen demokratizaziorantz’ jardunaldiak bertan behera geratu eta atzeratzen direla jakinarazten dizuegu. Atzo indarrean sartu ziren neurri eta gomendioei jarraiki Hernaniko Udalak gaur goizean hartu du erabakia.
Emagin Elkartetik eskerrak eman nahi dizkizuegu adierazitako interesagatik; Euskal Herriko lurralde ezberdinetako 60tik gora pertsonak izena eman duzue jardunaldietan. Eskerrik asko!
Jardunaldien faltan, ez dugu besoak gurutzatuta gelditu nahi:”Beterri Buruntzaldeako zaintza erregimenaren diagnostikoa eta ekintzarako proposamena” urrats garrantzitsua izan da zaintzak demokratizatzeko bidean. Gida paregabea da, hain zuzen, bizi dugun krisi egoeran kontzientzia hartzeko erakunde publikoetatik hartzen ari diren neurriek ez gaituztela guztiok babesten, are zaurgarriago bilakatzen eta bakartzen baizik. Zentzu horretan, zaintzak familiatik harago partekatu eta erregimena problematizatzen dugunon bizimodua nabarmen larriagotzen du alarma egoerak eta saretzeko, antolatzeko aukerak errotik mozten dizkigute.
Funtsezkoa zer den eta zer ez den eztabaidatzen ari garen honetan, oinarrizko beharra deritzogu parte hartze soziopolitikoa bermatzeari eta zaintza-lanen banaketa bidegabearen inguruan gogoeta egiteari.
Era berean, tokian toki, auzoz auzo, emakumeen eta migranteen bizi- eta lan-baldintzak hobetzeko esku hartzea urgentea da. Etxekotuta nahi gaituzten honetan, zaintzaileek jendarte osoaren inplikazioa eta arreta behar dute: egiten dituzten salaketak partekatu, elkartasun sareak antolatu eta, nola ez, euren zaintza zama arintzeko hartu daitezkeen neurriak babestu. Orain inoiz baino beharrezkoagoa da gizonek eta erakundeek ardura hartzea.
Mugimendu feminista osatzen dugun eragileak autogestioaren tradiziotik gatoz: ekinbide ezberdinak garatzeko, askotan, sare komunitarioen bitartez auto-finantzaketa baliatu izan dugu. Era berean, eragile askok, baliabide publikoak bilatu ditugu gure proiektuak martxan jarri edo gure egiturak indartzeko.
Elkarte feministak aktibo garrantzitsuak gara jendartean. Gure lana balio handikoa da, izan ere, harreman, balio-sistema eta biolentzia heteropatriarkalei aurre egiteko ehuna osatzen dugu; hortaz, jendartea feminismotik eraldatzeko ezinbesteko zutabea gara. Horregatik, erakunde publikoen ardura da, Berdintasun Sailen bitartez, eragile feministen jarduna aitortzea, baliabideez hornitzea zein diruz babestea, eragileek hala nahi izanez gero. Hori, ordea, ez da bermatzen: batetik, elkartegintza feminista sustatzera bideratutako aurrekontua eskasa delako. Bestetik, instituzioek ezarritako erritmo, epe eta burokrazia itogarrian murgilarazten gaituztelako, eta hori, askorentzat gainditu ezina den langa delako.
Azken urteetan, berdintasunaren diskurtsoak entzun ditugu kolore ezberdinetako alderdi edota erakunde publikoetako ordezkarien ahotan. Baina, gehienetan, hitzak ez dira islatu politika ez publiko zehatzetan, ezta horiek garatzeko baliabide humano zein ekonomikoetan. Horregatik, askotan salatu dugu erakundeen garbiketa morea.
Egia da, erakunde eta udal batzuetatik saiakera eskerga egin dela, bai ikuspegi feminista politika publikoetan txertatzeko bai proiektuak garatzeko. Hala ere, jakin badakigu, horiek norbanakoen borondatean oinarritu direla, eta horiek oztopo ugari eta bakardadea izan dituztela bidelagun. Ondorioz, esan dezakegu, Euskal Herriko erakunde publikoetan, ez aurrekontuak, ezta politika publikoak ez direla feminismoan ardaztu. Hala, hartzen diren neurriak ez dira nahikoa emakumeok bizi ditugun egiturazko biolentziei aurre egiteko, eta ondorioz, bigarren mailako herritar bihurtzen gaituen sistema betikotzen dute administrazio eta gobernuek.
Prekarioa zen, lehenagotik ere, eragile feministon egoera, baina Covid19aren krisiak egoera larrian utzi gaitu, auto-finantzatzeko iturriak eta dirulaguntzak blokeatuta. Ondo dakigu, gure jendartean nork ordaintzen dituen krisiak, emakumeok aspaldion baikaude krisian. Eragile feministon ekinbideek bizibide anitzak barnebiltzen dituzte: formatzaileak, hizlariak, idazleak, sortzaileak, ikerlariak, maketatzaileak, liberatuak, koordinatzaileak, itzultzaileak, kazetariak e.a. Sektore zabala gara eta azken hilabeteetan egoera guztiz ziurgabea bizi dugu, baliabide zein aurrera egiteko inongo bermerik gabe. Ildo beretik, martxan genituen proiektu, jardunaldi zein topaketak (batzuk, ez denak) finantziazio publikoz dira bideragarri, baina 2020ko dirulaguntza deialdiak ez dira atera eta jakin dugu murrizketekin datozela.
Horrenbestez, erne gaude, eta ohartarazi nahi dugu hainbestetan salatu dugun garbiketa morea inoiz baino ageriago geratuko dela, non eta, berriz ere, osasun krisian, alor soziala eta berdintasun politikak murrizten diren lehenengo eremuak badira. Ez dugu horrelako arduragabekeriarik onartuko.
Testu honen sinatzaileok honakoa exijitzen diegu EMAKUNDE, INAI, Gipuzkoa, Bizkaia, Araba zein Nafarroako diputazio eta udalei: murrizketak etetea eta baliabideak eskuragarri jartzea eragile feministen lana behar bezala aitortu eta diru publikoz hornitzeko. Eragile feministen jarduera, mintzakidetza eta lidergoa ezinbestekoa dira, baldin eta jendartean sakoneko aldaketak eragiteko sarea josten jarraitu nahi badugu.
Eragile feministei murrizketarik ez!!!
ATXIKIMENDUEN ZERRENDA
Eragile eta elkarte feministak
Agentes y asociaciones feministas Arabako Emakumeen Asanblada Asociación Mujeres con Voz B.A.L.A. Bakikoko Sare Feminista C.O.M.F.I.N. Emagin Emari, Sestaoko talde feminista Emakumeok Gerraren Aurka Euskal Herriko Emakumeen Mundu Martxa Euskal Herriko Bilgune Feminista Euskal Herriko Neska Gazteen Sarea Forum Feminista María de Maeztu Galtzagorri Lamingorriak Lunes Lilas Nafarroa Marimatraka Mugarik Gabe Mujeres del Mundo Negeak Nafarroako Biolentzia Sexistaren Aurkako Emakumeen Plataforma Plazandreok Portugaleteko Mugimendu Feminista Sorginenea, Gasteizko Emakumeen Etxea Trabajadoras No Domesticadas Sorginenea Elkartea, Gasteiz Bizkaiko Emakumeen Asanblada
Berdintasun teknikariak
Agurtza Zubero Amaia Paz Vallejo Amets Beltran de guevara Ana Elcano Sesma Ana Txurruka Ana Valdeolivas Andrea Markotegi Álvarez Begoña Armendariz Murillo Begoña Garcia Begoña Laquidain Azpiroz Edurne Aranbarri Esther Lizarralde Mendizabal Estibaliz Ripa Idoia Goikoetxea Gómez Irantzu Jauregi Irene Ormazabal Jone Unzaga Josune Irigoien Garcia Klara Afonso Laura Pinto Maialen Apezetxea Maider Agirre Maitane Agirre Maite Barreña Marije Apodaka Marijo Lasa Mertxe Fernandez Miren Urresti Naiara Garate Oihane Zulet Sara San Julián Caso Yoana Azpitarte Zaloa Basabe Gutierrez Maria Salsamendi Maitane Iribar Sandra Barrenetxea Marixe Noia Kristina Altuna Oihana Gallo San Roman
